Sevgili Okuyucularım;
Bugün sizlerle Sultan II. Abdülhamid Han döneminde yaşanan bir olayı paylaşacağım. Ve bu olayın bize düşündürdüklerini ifade etmeye çalışacağım. Vakıa şu şekilde cereyan etmektedir.
Sultan II. Abdülhamid Han zamanında Yavuz Sultan Selim Han’ın türbedarının hanımı gebe kalır ve bir gün canı kiraz çeker. Ve kocasına der ki :
- “Canım çok kiraz çekti bana bir kilo kiraz alda gel.” Adam çarşıda köşe bucak kiraz aramaya koyulur. Kiraz var ama çok pahalıdır. Bir türlü parasını toplayıp kiraz parasını bir
araya getiremez. Döner dolaşır türbeye gelir. Yavuz Sultan Selim Han’ın kabrinin yanı başında oturur ve sandukaya vurur. Der ki :
- “Ey büyük İslam Padişahı, cihan şahı, onca senedir hizmetini görürüm ama bir himmetini görmedim” diyerek sandukaya dokundurur elini.
Daha sonra evine gider ve karısına alamadığını söyler karısı biraz üzülür haliyle. Ertesi sabah kapıya iki asker gelir ve faytonu göstererek “Sultan Hazretleri seni huzura bekler, hemen çağırır” derler. Adam bir an tereddüt eder içinden. Emri tebliğ eden asker fazla sabırlı değildir.
- Efendi ne durursun, Sultan’ın emrini tebliğ ederim sana! Türbedar bakar ki ağırdan almanın zararı olacak… Çaresiz faytona atlar, doğruca sarayın avlusuna giderler. Nöbetçiler hiç vakit kaybetmeden hemen huzura alırlar türbedârı. Sultan Abdülhamid Han, türbedarı tepeden aşağı bir süzer. Sonra, kelimelere basa basa fakat yumuşak bir eda ile sorar:
- Ceddim Yavuz Sultan Selim Han’ın türbedarı sen misin?
Adam güçlükle cevap verir:
- Evet Sultanım!
- Söyle bakalım dün türbede neler oldu?
- Derdin nedir?
- Bir meselen olmalı?
Bir anda zihninden bir sürü şey geçer. Acaba Sultan neyi sormak istiyor.
- Neyi kast ediyor?
- Hangi derdimi soruyor?
Şaşkın ve ürkek bir eda ile :
- Sultanım bir şeyler olmadı, bir derdim de yoktur, sağlığınıza duacıyım.
Sultan Abdülhamid Han, hem sesini yükseltir hem de sertleştirir.
- Türbedar efendi! Sana söylerim. Dün türbede neler oldu, meselen nedir, açık söyle!
Bir şeyler hisseder gibi oldu ama söylemeye cesaret gerek. İster istemez hadiseyi anlatır:
- Sultanım zevcem hamile. Benden kiraz istedi. Çok pahalı olduğu için alamadım. Bunun içinde velinimetim Yavuz Sultan Selim Han’ın sandukasına dokundum:
“Bir himmetini görmedim.” dedim.
Ortalığı bir sessizlik kaplar. İki tarafta da derin tefekkür.
Neden sonra daldığı alemden çıkan Sultan Abdülhamid Han, söylenmeye başlar:
- Sen orda dedemin sandukasına vurdun, o da burada sabaha kadar benim başıma vurdu. Al şu bir kese altını, bir daha da böyle şeyler için dedemi rahatsız etme, doğruca bana gel!
Bundan sonra emir subayına dönen Sultan Abdülhamid Han :
- Yavuz Sultan Selim Han’ın türbedarının maaşı iki misline çıkarılsın, sıkıntıdan kurtulsun. Bir derdi olunca da hemen bana gelmesine izin verilsin.
Biz 1000 yıl boyunca Cihan’a hükmederken Tabeasının ahvalini manevi alemde anlayan yöneticilerimiz vardı. Ve yönettiği insanların haliyle hallenen bu hükümdarlar sayesinde Cihanı titrettik.
Yorum Yazın :Misafir
