Yaşamak Yeni Baştan
Ne garip, son günlerde kendimle daha sık karşılaşır oldum... Çok uzun zamandan beri saçlarımı uzun uzun taramadığımı, gözlerime uzun uzun bakmadığımı fark ettim... Yine çok uzun zamandan beri kendime sorular sormadığımı... Ne kadar çok zaman geçmiş klasik müzik dinlemeyeli, yarım bırakılmış kitapları okumaya devam etmeyeli... Yarım bırakılmış kitapların altı çizili cümlelerinde geçmişin yaşanmışlıklarına rastlamak... Ne garip ki yıllar önce yarım bırakılmış, yaşanmamış bir sevda gibi yaşamak yaşanmayanları...
Sabah kapılarını açmak serinliklere hiç telaşlanmadan, bir yere yetişebilmek için acele etmeden bir bardak çayı yudumlamak kuş sesleri arasında... Çiçeklere su vermek uzun uzun gözlerim dala dala... Mutsuz olduğumu zannetmesin kimse... Telaşsız halime alışmaya çalışıyorum sadece... Yetişmeye çalıştığım yerleri, olayları, mekanları aklıma getirmiyorum bile... Ara sıra martılarla paylaştığım gevreğin ruhumda bıraktığı eşsiz tadı anımsıyorum buruk bir tebessümle..Bu kez vapurların yamacında daha çok yarenlik edeceğim dalgalarla, bir yerine birden fazla gevrek paylaşacağım martılarla... Daha sık durup düşüneceğim her adım atışımda olmasa da... Daha sakin, daha sade yaşayacağım gelecek günler ne kadar telaşlı olsalar da...
Yetişemiyorum her çalan telefonuma, telefonlarım bile çalmıyor eski telaşıyla... Kimi arasam telefonun diğer ucunda... Artık kapatmıyoruz telefonları eski telaşlarla ama yine de yoruluyoruz evden taşan farkındalıklarımızla... Eskiden olduğu kadar yalnız hissetmiyorum kendimi, doldurabilmeyi öğrendim kendi hayatımı varlığımla... Yeniden kısık ateşte yemekler pişirmeye başladım... Aceleyle dibini tutturmuyorum artık pilavın... Aheste aheste pişen çorbaların, yemeklerin kokusu taşıyor sokaklara pencerelerimden... Yudum yudum içtiğim çaylarımın sohbet ortağı sardunyalarımın renkleri bile duruldu, deli pembe, deli mavi değil artık hayatım... Her şey doğal tonlarında... Delicesine akıp gitmiyor zaman...
Artık uzun uzun bakıyorum kendime, aynalarda tebessüm ediyorum... Bazen kendime baktığımda gözlerim dolmuyor da değil... Çok uzun yıllar sonra rastladım kendime baş başa olmanın tadını çıkarıyorum... Ne yalan söyleyeyim sevdim kendimde bulduğumu... Şimdi ağır ağır demliyorum yaşamı... Hayat taşıyor pencerelerden, balkonlardan aheste aheste şimdi yaşam...
Her nefes alışım YAŞAMAK YENİ BAŞTAN...